ေခတ္အဆက္ဆက္ စိုက္ပ်ဳိးနည္းစနစ္မ်ားကို ေလ့လာျခင္းႏွင့္ ၎တို႔အေပၚ သံုးသပ္ခ်က္

ေခတ္အဆက္ဆက္ စိုက္ပ်ဳိးနည္းစနစ္မ်ားကို ေလ့လာျခင္းႏွင့္ ၎တို႔အေပၚ သံုးသပ္ခ်က္

(က)    သဘာ၀နည္း (သမာရိုးက်နည္း) - သဘာ၀မွာ သူ႔အလုိလိုျဖစ္တည္ေနေသာ အရာမ်ား၊ သတၱေလာကမွ သူ႔အလိုလို ျဖစ္တည္ေနေသာ အရာမ်ားထံမွ ေရွးကနဦးအစကတည္းက စိုက္ပ်ဳိးသူတို႔ ရယူသံုးစြဲေနေသာနည္းျဖစ္သည္။ ဥပမာ- ႏွစ္ခ်ဳိ႕ေန ေသာ သစ္ရြက္ေဆြးမ်ား၊ ေျမေဆြးမ်ား၊ သတၱ၀ါတို႔၏ေခ်းမ်ား၊ သဘာ၀အရြက္မ်ားမွ သူ႔အလိုလို ေဆြးေျမ့ေနေသာ အရာမ်ား စသည္တို႔ပါ၀င္သည္။ တနည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ္ လူသား၏ စိုက္ထုတ္မႈလံု႕လအနည္းငယ္သာျဖစ္ေစ၊ လံုး၀မသုံးစဲြသည္ျဖစ္ေစ၊ သူ႔အလိုလို သဘာ၀အတိုင္း ျဖစ္တည္ေနေသာ အရာမ်ားကို လူသားတို႔မွ အလြယ္တကူ ရယူသံုးစြဲေနျခင္း ျဖစ္သည္။

          ဤနည္းကို စိုက္ပ်ဳိးေရးစတင္ခဲ့သည့္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေသာင္းေက်ာ္မွ ေအဒီ ၁၉ ရာစုအကုန္အထိ လူသားတို႔ က်င့္သံုးခဲ့ေသာနည္းစနည္ (Traditional Agricultural System) ျဖစ္သည္။ ထိုစိုက္ပ်ဳိးမႈပံုစံသည္ ေဒသခံလူမ်ဳိးမ်ားမွ မိမိတို႔ ၀မ္းစာဖူလံုေရးကို အဓိကထား စိုက္ပ်ဳိးခဲ့သည့္စနစ္ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ႏိုင္ငံတကာသို႔ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္မႈအနည္းငယ္ရွိ ေသာ္လည္း ယေန႔ေခတ္ကဲ့သို႔ ေကာင္းစြာမဖြ႔ံျဖိဳးေသးေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သဘာ၀မွရေသာ အရင္းအျမစ္မ်ားအတိုင္း မျပဳမျပင္ဘဲ သူတို႔အလိုရွိ စုိက္ပ်ဳိးသီးႏွံမ်ားအေပၚ အသံုးခ်ေကၽြးေမြးျခင္းကို သဘာ၀နည္းဟု ေခၚတြင္ခဲ့သည္။

(ခ)     ဓါတုနည္းပညာ - ၁၉၀၀ မွ ၁၉၇၀ ၾကားကာလသည္ စိုက္ပ်ဳိးေရး၏ အသြင္ကူးေျပာင္း ေသာကာလျဖစ္သည္။ တိုးတက္လာေသာ ကမာၻ႔လူဦးေရ၏ စားနပ္ရိကၡာလုိအပ္ခ်က္ေၾကာင့္ နည္းပညာ၏ အကူအညီျဖင့္ သမားရိုးက်သဘာ၀ စိုက္ပ်ဳိးနည္းစနစ္မွသည္ ဓာတုအေျခခံေသာစုိက္ပ်ဳိးေရးစနစ္ (Chemical Agricultural System) ေပၚထြန္း လာသည္။
          ဤတြင္ စာေရးသူေဖာ္ျပခဲ့ဖူးသည့္ ထုိင္းႏိုင္ငံ ခ်န္ပူရီေဒသမွ ျဖစ္ရပ္အတိုင္း အစပထမမွာ သီးႏွံမ်ားအထြက္တိုးမႈေၾကာင့္ စိုက္ပ်ဳိးသူ ေတာင္သူမ်ားအေနျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားျဖင့္ အရင္းတည္ခဲ့ေသာ္လည္း မွန္းခ်က္ႏွင့္ ႏွမ္းထြက္မကိုက္ဆိုသလို ဓာတ္ေျမၾသဇာသက္သက္ကို ႏွစ္ကာလၾကာရွည္သံုးစြဲမႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာသည့္အက်ဳိးဆက္မ်ားစတင္ခံစားခဲ့ရျပီး ဓာတ္ေျမၾသဇာ ထုတ္လုပ္သူမ်ားအေနျဖင့္ အေၾကြးစနစ္ျဖင့္ေသာ္၎၊ စပါးေပးစနစ္ျဖင့္ေသာ္၎၊ ဓာတ္ေျမၾသဇာမ်ားကို ပံုမွန္ထက္ အဆတိုး ကာ သံုးစြဲခိုင္းေသာ္လည္း အစပိုင္း ၂ႏွစ္ ၃ႏွစ္သာ ထိေရာက္မႈရွိေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းကာလမ်ားသည္ အထြက္ႏႈန္း ပို၍ပို၍ ဆိုး၀ါးလာသည့္အျပင္ ေျမဆီလႊာပ်က္စီးမႈ၊ သဘာ၀၀န္းက်င္ ထိခိုက္မႈ၊ ဓာတုပိုးသတ္ေဆးတို႔ေၾကာင့္ ေဂဟစနစ္ပ်က္စီးမႈ၊ စသည့္ ဆိုးက်ဳိးမ်ားစြာ ရင္ဆိုင္လာရာမွ အနည္းစု ကိုယ္က်ဳိးၾကည့္ စီးပြားေရးသမားစိုက္ပ်ဳိးသူမ်ား (ဘယ္သူေသေသ ငေတမာျပီးေရာ လူမ်ား) ႏွင့္ နဂိုကတည္းက သမားရိုးက်နည္းသာ အသံုးျပဳလ်က္ရွိသည့္ အနည္းစုေတာင္သူမ်ားသာ က်န္ရစ္ ေလသည္။ စိုက္ပ်ိဳးသူေတာင္သူအမ်ားစုမွာ စက္မႈက႑မ်ားဆီသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လုပ္ကိုင္သြားၾကေလသည္။

(ဂ)     ဇီ၀နည္းပညာ - ထိုအေျခအေနတြင္ ဓါတုနည္းပညာ၏ ဆုိးက်ဳိးမ်ားကို သိျမင္သူပညာရွင္မ်ားက တတိယစိုက္ပ်ဳိးေရးစနစ္တခုျဖစ္ေသာ ဇီ၀နည္းပညာျဖင့္ အသံုးခ် ေသာ စိုက္ပ်ဳိးနည္းစနစ္မ်ားကို ၁၉၄၀ အေစာပိုင္းတြင္ စတင္အသံုးျပဳလာခဲ့သည္။ ယင္းစနစ္သည္ ဓာတုပစၥည္းမ်ား လံုး၀အသံုးမျပဳေသာ စနစ္ျဖစ္သည္။ ေရွးယခင္ ဓါတုနည္းပညာ အသံုးခ်ရာမွ ဓာတ္ေျမၾသဇာတို႔ အလြန္အကၽြံသံုးစြဲရာမွ ရရွိလာေသာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ သင္ခန္းစာမ်ားက ဓာတ္ေျမၾသဇာကို မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် လက္မခံႏိုင္ေသာ Pure Organic Farming System ကို ဦးတည္လာေစသည္။ သံုးစြဲသူ စိုက္ပ်ဳိးသူမ်ားသာ မက ၀ယ္ယူစားသံုးသူမ်ားက ၎တို႔၏က်န္းမာေရးကို ဦးတည္ေသာေၾကာင့္ လက္ခံလာစျပဳလာသည္။

သို႔ေသာ္ ထိုနည္းပညာရပ္ ေပၚထြန္းလာခဲ့ေသာ ေဘးထြက္ဆိုက်ဳိးမ်ားကား Genetic Modified Object (GMO) ဟုေခၚေသာ မ်ဳိးရုိးဗီဇကို ျပဳျပင္ထားေသာအရာမ်ားအေနနဲ႔ ဥပမာျပရလွ်င္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးကို မပုပ္မသိုးၾကာရွည္ခံေအာင္ ဗီဇျပဳျပင္ စုိက္ပ်ဳိးျခင္း၊ တခ်ဳိ႕အေစ့ပါေသာ အသီးမ်ားကို အေစ့မလိုခ်င္၍ အေစ့လြတ္အသီးျဖစ္ေစရန္ ဗီဇျပဳျပင္ စိုက္ပ်ဳိးျခင္းစေသာ ပံုမွန္သဘာ၀ ျဖစ္ရိုး ျဖစ္စဥ္မွ ေသြဖယ္၍ မ်ဳိရိုးဗီဇမ်ားကို အဆန္းထြင္ လူ႔ေလာဘလိုရာဆြဲသြင္း နည္းပညာတလြဲအသံုးခ်ရာမွ ရရွိလာေသာ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးမ်ာပင္။

သံုးသပ္ခ်က္

စာေရးသူအေနျဖင့္ ဤစိုက္ပ်ဳိးနည္းစနစ္ ၃ခုလံုးတြင္ ေကာင္းႏိုးရာရာမ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳလက္ခံခဲ့ပါသည္။ မိမိေဒသ၀န္းက်င္ မွ ရရွိေသာ အဏုဇီ၀ပိုးမ်ားသည္ ဓာတ္ခဲြခန္းမွထြက္လာေသာအဏုဇီ၀ထက္ ၎ေဒသ၀န္းက်င္မွာ သဟဇာတပိုျဖစ္သည့္အျပင္ ၎၏၀န္းက်င္ ေဂဟစနစ္ကို ပိုမိုနားလည္ ပိုမိုအက်ဳိးျပဳႏိုင္ေၾကာင္း လက္ေတြ႔လုပ္ငန္းမ်ားအရ သိရွိရသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုေဒသခံ အဏုဇီ၀မ်ားကို ဒီအတိုင္းအသံုးျပဳသည္ထက္စာလွ်င္ ၾကံ့ခုိင္မႈရွိေစရန္ႏွင့္ အဆမ်ားစြာတိုးပြားလာေစရန္အတြက္ တတိယဇီ၀ နည္းပညာကို အသံုးျပဳရေပမည္။

ထို႔နည္းတူ ဓာတုနည္းပညာရပ္၏ အက်ယ္အ၀န္း အတိမ္အနက္ကို ေကာင္းစြာမေလ့လာဘဲ မဆင္မျခင္သံုးစြဲရာမွ ေျမဆီလႊာပ်က္စီးယိုးယြင္းမႈကို ၾကံဳလာရကာ ေနာက္ပုိင္း လံုး၀မသံုးရဲသည့္ အေျခအေနသို႔ ျဖစ္လာရျခင္းကို ျပန္လည္ဆင္ျခင္မိ သည္။ ၎မွာသံုးစြဲရမည့္ ပမာဏအတိုင္းအဆကိုမသိျခင္း၊ မည့္သည့္ ျဒပ္ေပါင္းက ဘယ္အတြက္ အသံုး၀င္သည္ကို ေကာင္းစြာ နားမလည္ျခင္း၊ ဓာတုေျမၾသဇာခ်ည္း သီးသန္႔မသံုးဘဲ ေဒသခံအဏုဇီ၀မ်ား၊ ၎တို႔ကို အားျဖည့္စြမ္းအင္ထပ္ေပါင္းေပးေသာ ဇီ၀ နည္းပညာအကူအညီတို႔ျဖင့္ ေပါင္းစပ္အသံုးျပဳလိုက္ေသာအခါ၀ယ္ နည္းပညာ ၃မ်ဳိးတို႔မွ အေကာင္းဆံုးအခ်က္မ်ားေပါင္းစည္းမိ သြားေလသည္။ ၎၏အက်ဳိးအာနိသင္ကား တမ်ဳိးခ်င္းစီထက္ မ်ားစြာသာလြန္ေကာင္းမြန္ေလသည္။

ယခုေခတ္ လူ႔အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားသာမက ေမာ္ေတာ္ကား၊ ေလယာဥ္၊ ဒံုးပ်ံမ်ားပါမက်န္ ေခတ္သစ္နည္းပညာတို႔တြင္ ေခတ္စားေနေသာ အသံုးအႏႈန္းတခုမွာ Hybrid ဟူေသာ မတူကြဲျပားတဲ့ စနစ္၂မ်ဳိး(သို႔မဟုတ္) ၂မ်ဳိးထက္ပို၍ ပါ၀င္ေသာ မ်ဳိးစပ္ နည္းပညာရပ္ျဖစ္သည္။ ၎၏ ေထာင့္စံု က႑စံုတြင္ တဟုန္ထိုးအသံုးျပဳလာရျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းကို ေလ့လာပါက ယခင္ေပၚထြက္ခဲ့ဘူးေသာ နည္းပညာရပ္မ်ားစြာတို႔အား ေမႊေႏွာက္လွန္ေလွာ၍ အေကာင္းဆံုးဆိုသည့္အခ်က္မ်ားကိုသာ ေရြးထုတ္ျပီး စနစ္တက်ေပါင္းစပ္ကာ နည္းစနစ္အသစ္မ်ားေမြးထုတ္လိုက္ျခင္းပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ စာေရးသူယူဆမိသလို စိုက္ပ်ဳိးေရး ပညာရပ္တြင္လည္း ယခင္ရွိ နည္းစနစ္ ၃မ်ဳိးတို႔ထဲမွ အေကာင္းဆံုးအခ်က္မ်ားကိုေရြးထုတ္ကာ ေပါင္းစပ္ဖန္တီးထား ေသာ Hybrid Agricultural System တခု ေပၚထြက္လာဖို႔ရာ အခ်ိန္က်ေရာက္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေလ့လာမိသမွ် ထုတ္ႏုတ္တင္ျပလုိက္ပါသည္။