ခ်န္ပူရီက
ျဖစ္ရပ္မွန္
တခါက ထုိင္းႏုိင္ငံရဲ႕ အေရွ႔ပိုင္းမွာ ခ်န္ပူရီဆိုတဲ့ျပည္နယ္ေလးတခုရွိတယ္။
အဲ့ဒီျပည္နယ္က အဓိက စိုက္ပ်ဳိးေရးကိုလုပ္ျပီး အမ်ားဆံုးစိုက္တာေတာ့ စပါးေပါ့
သူစုိက္တဲ့စပါးက ထိုင္းႏိုင္ငံတႏိုင္ငံလံုးစာနီးပါး ဖူလံုသတဲ့။
ေနာက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္း အထြက္ႏႈန္းေတြေလ်ာ့လာတယ္
ေနာက္ဆံုး လံုး၀မရေတာ့တဲ့အထိျဖစ္သြားျပီး တရြာလံုးက ေယာက်္ားေလးေတြက သေဘၤာလိုက္ ျမိဳ႕တက္အလုပ္လုပ္ မိန္းမေတြက်ေတာ့လည္း ကာရာအိုေကဆုိင္ေတြေရာက္ မေကာင္းေတြလုပ္စား စသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ…
ဒီလုိနဲ႔ သူတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ၀န္ၾကီးေတြက အစပိုင္းက ဖူလံုေနျပီး ေနာက္ပုိငး္ ႏိုင္ငံျခား ဆန္စပါးေတြကို တင္သြင္းလာရေတာ့ သိပ္မၾကည္ေတာ့ဘူး
ေနာက္ပိုင္းလံုးလံုးလ်ားလ်ားတင္သြင္းလာရေတာ့ ဘတ္ဂ်တ္ေတြထိခိုက္လာတယ္
ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ အစီအစဥ္တခုဆြဲတယ္
ထိုင္းျပည္သူေတြက ဘုရင္ကို အရမ္းခ်စ္ၾကတယ္
ဒီေတာ့ ဘုရင္ကို ေခၚျပီး (ဘန္းျပျပီး) အေ၀းေရာက္ေနသူကို စုစည္းရေအာင္
အဲ့ဒီခ်န္ပူရီေဒသကို တိုင္းခန္းလွည့္လည္မယ္လို႔ ေၾကျငာတယ္
ဘုရင္ကလည္း ႏိုင္ငံအေရးဆိုေတာ့ သေဘာတူတယ္
ေနာက္ ဘုရင္က ၀န္ၾကီးေနာက္လိုက္ေတြနဲ႔ သူတို႔ဆီေရာက္ဆိုပါေတာ့
အဲ့ဒီမွာ လူလည္းစံုေရာ အရင္က စီစဥ္ထားတဲ့အတိုင္း သူတို႔ထဲက ရုပ္ရည္သန္႔ျပန္႕ အေျပာအေဟာေကာင္းတဲ့ ဘုရင့္ကိုယ္ေရးအရာရွိကို ေျပာခုိင္္းေတာ့တာပဲ
“ကဲ ဒီလို ဘုရင္တိုင္းခန္းၾကြလာရျခင္းဟာ မင္းတုိ႔ကို ေျမွာက္စားခ်င္လို႔
ဒီေတာ့ မင္းတို႔အေနနဲ႔ ဘုရင္အေပၚအေၾကြးတင္သြားျပီ
ဒီေတာ့ အရင္မင္းတို႔ စပါးစုိက္ျပီး ထုိင္းတႏုိင္လံုးဖူလံုတယ္
ေနာက္ မင္းတုိ႔ မစိုက္ေတာ့လုိ႔ တုိ႔ေတြ တျခားက တင္သြင္းရတယ္ ဘတ္ဂ်တ္ထိခိုက္တယ္
မင္းတို႔ စပါးျပန္စုိက္ရမယ္ ဒါဘုရင့္အမိန္႔ မစိုက္ရင္ အမေတာ္ေၾကးေကာက္မယ္ မေပးႏိုင္ရင္ xxxx”
အဲ့ဒီမွာ ဘုရင္ၾကြလာလို႔ အားလံုးေပ်ာ္ရြင္ေနရာက ျငိမ္ျပီး ၀မ္းနည္းသြားၾကတယ္
ဒီေနရာမွာ အဘုိးၾကီးတေယာက္ထလာျပီး ေတာင္သူဆုိေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း ဘုေျပာေပ့ါ
ကဲ မင္းတို႔ေျပာသလို မလုပ္ႏိုင္ဘူး သတ္ခ်င္သတ္ ဒါေပမယ့္ အားလံုးေတာ့ မလုပ္နဲ႔
ငါ့တေယာက္ထဲ လာသတ္လွည့္ ဘာညာေပါ့..
မင္းတို႔က ငါ့တို႔အေၾကာင္းေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ မစံုစမ္းဘဲ ရမ္းသမ္းျပီး လုပ္လို႔ရမလား
ငါတို႔ ဘယ္ေလာက္ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရသလဲ မင္းတို႔မသိဘဲနဲ႔ ဆိုျပီး ၀င္ ျဖဲတာေ့ပါ့
ဒီမွာ ၀န္ၾကီးေတြ လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္လာျပီး ဘုရင့္ ကိုယ္ေရးအရာရွိက လက္တားျပတယ္
ျပီးေတာ့ ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ားေစာင့္ေန ဒီကိစၥကို အခုမရွင္းေသးဘူး မနက္ျဖန္က်မွ က်ဳပ္နဲ႔ ခင္ဗ်ား ၂ေယာက္ခ်င္းေတြ႔မယ္ဆိုျပီး ၾကိမ္း၀ါးခဲ့ျပီး အားလံုး ျပန္သြားၾကတယ္
အားလံုးကေတာ့ ဘုရင့္အေရွမွာမို႔(ဘုရင္က ျပည္သူေတြကို အရမ္းခ်စ္တာကိုး) မသတ္ဘဲ ေနာက္မွ သတ္မယ္ေပါ့ စသျဖင့္ ထင္ၾကတယ္။
ေနာက္ ဘန္ေကာက္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘုရင္ကိုယ္ေရးအရာရွိက သူ႕ရဲ႕ ရာထူးကိုစြန္႔တယ္
အားလံုးလဲ အံ့ၾသကုန္တာေပါ့။ သူကဆက္ေျပာတယ္။ က်ေနာ္ဒီရြာကို သြားေလ့လာရမယ္
အဲ့ဒီမွာ အဖိုးၾကီးေျပာတဲ့အထဲ တခုပါေသးတယ္။
ခင္ဗ်ားတို႔က ရာထူးအေဆာင္အေယာင္ေတြနဲ႔ ၾကီးပြားျပီး ေအးေအးေဆးေဆးေနေတာ့ ဒါေတြဘယ္သိမလဲဆိုျပီး ဒါကို ကိုယ္ေရးအရာရွိ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ပံုရတယ္
ဘုရင္ထံ ခြင့္ေတာင္း ရိုးရိုးအရပ္သားဘ၀နဲ႔ ခ်န္ပူရီကို ကယ္တင္ပါရေစဆိုျပီး
ဘုရင္ကလဲ ခြင့္ျပဳတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ခ်န္ပူရီေရာက္ အဘုိးၾကီးနဲ႔ေတြ႕အေၾကာင္းအရင္းကိုေမးတဲ့အခါ
အရင္ကေတာ့ ဟုတ္တယ္ စပါးေတြစုိက္တိုင္းျဖစ္တယ္။
ေနာက္ ႏုိင္ငံတိုးတက္လာေတာ့ ဓာတ္ေျမၾသဇာ ပိုးသတ္ေဆး စတာေတြ ေပၚလာတယ္။
အဲ့ဒါေတြသံုးရင္ ၂ဆ ၃ဆ အထြက္တိုးမယ္ဆိုျပီး ဓာတ္ေျမၾသဇာ company ၾကီးေတြကေရာင္းတယ္
အစပို္င္း ၄၊ ၅ႏွစ္မွာ သူတို႔ေျပာတဲ့အတုိင္း ထြက္ေတာ့ ေတာင္သူေတြလဲ ၀မ္းသာတာေပါ့
ေနာက္အထြက္ႏုႈန္းေလ်ာ့လာတယ္။ ဒီမွာ company ေတြက ၂ဆ ထည့္ရမယ္ ၃ဆ ထည့္ရယ္ စသျဖင့္ေပါ့…
ေနာက္ျပီး ေဖာ္ျမဴလာ ၀မ္း ဘာညာဆိုျပီး ေစ်းႏႈန္းျမင့္တဲ့ ဓတ္ေျမၾသဇာေတြ သြင္းေတာ့တာပဲ
ေနာက္ပိုင္း ေတာင္သူေတြက မ၀ယ္ႏိုင္ေတာ့ သူတို႔က စပါးေပးနဲ႔ေရာင္းတယ္။
အစပိုင္းအဆင္ေျပေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္း အထြက္ႏႈန္းေရာ့လာျပန္ေရာ
ေနာက္ဆံုးအေၾကြးေပၚအေၾကြးဆင့္နဲ႔ လံုး၀မစုိက္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ သားသမီးေတြကို ခုနကလုိ အျဖစ္မ်ဳိးေတြျဖစ္ေအာင္ တြန္းပို႔လုိက္သလုိပါဘဲ
အဲ့ဒီမွာ ကိုယ္ေရးအရာရွိက (ရာထူးကစြန္႔လုိက္ျပီေနာ္) (သူက စုိက္ပ်ဳိးေရးဆင္းဗ်)
သူ႔မွာ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ေငြနဲ႔ ျပန္စမယ္ ခင္ဗ်ားတို႔က လူစုိက္ တခ်ဳိ႕တ၀က္ေတာ့ လက္ရွိအလုပ္ပဲ ဆက္လုပ္အံုးေပါ့ ေနာက္မွာျပန္လာ ကဲ မွန္းစမး္ ေျမကိုၾကည့္မယ္ ေပါက္တူးယူခဲ့ဆိုေတာ့ ရြာသားေတြလည္းတက္ၾကြလာတာေပါ့။ ေနာက္ေပါက္လိုက္တာ ခၽြမ္းခၽြမ္း ျမည္ေနတာပဲ (ဓာတ္ေျမၾသဇာတန္ခိုး) ဒါဆိုဟုတ္ျပီ ဆိုျပီး စလိုက္တာ (နမူနာတခုေျပာရရင္ အဲ့ဒီမွာျမက္ရွည္ေတြမေပါက္ဘူး ကမ္ေဘာဒီယားဗီယက္နမ္ စတာေတြဆီက ၀ယ္ရတယ္ သေဘၤာေတြနဲ႔ ကားေတြနဲ႔ ေနာက္မွ အဲ့ဒါကို ကို စင္း ေျမၾကီးေပၚမွာခင္းျပီး သဘာ၀ေျမဆီလုပ္ရတယ္)
အခုဆိုရင္ ခ်န္ပူရီမွာ စပါးအျပင္ အျခားႏွစ္ရွည္ပင္ေတြေရာ၊ စားပင္သီးပင္ေတြေရာစံုလို႔ ဒါ့အျပင္ သင္တန္းေက်ာင္းၾကီးလည္း ဖြင့္ထားတယ္ ေနာက္ အပင္ေတြကထြက္တဲ့ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြနဲ႔ လူ႕အသံုးအေဆာင္ စားဖြယ္ စတာေတြကို စက္ရံုေတြနဲ႔ ထုတ္ေနျပီေလ
သင္တန္းေက်ာင္းဆရာကေတာ့ ကိုယ္ေရးအရာရွိေလ…
ဒီ ျဖစ္ရပ္ေလးကို နမူနာယူျပီး က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕စိုက္ပ်ဳိးေရးက႑ကိုလည္း တေခတ္ဆန္းသင့္ျပီလို႔ ထင္ျမင္မိပါေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ပါတယ္။
တခါက ထုိင္းႏုိင္ငံရဲ႕ အေရွ႔ပိုင္းမွာ ခ်န္ပူရီဆိုတဲ့ျပည္နယ္ေလးတခုရွိတယ္။
အဲ့ဒီျပည္နယ္က အဓိက စိုက္ပ်ဳိးေရးကိုလုပ္ျပီး အမ်ားဆံုးစိုက္တာေတာ့ စပါးေပါ့
သူစုိက္တဲ့စပါးက ထိုင္းႏိုင္ငံတႏိုင္ငံလံုးစာနီးပါး ဖူလံုသတဲ့။
ေနာက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္း အထြက္ႏႈန္းေတြေလ်ာ့လာတယ္
ေနာက္ဆံုး လံုး၀မရေတာ့တဲ့အထိျဖစ္သြားျပီး တရြာလံုးက ေယာက်္ားေလးေတြက သေဘၤာလိုက္ ျမိဳ႕တက္အလုပ္လုပ္ မိန္းမေတြက်ေတာ့လည္း ကာရာအိုေကဆုိင္ေတြေရာက္ မေကာင္းေတြလုပ္စား စသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ…
ဒီလုိနဲ႔ သူတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ၀န္ၾကီးေတြက အစပိုင္းက ဖူလံုေနျပီး ေနာက္ပုိငး္ ႏိုင္ငံျခား ဆန္စပါးေတြကို တင္သြင္းလာရေတာ့ သိပ္မၾကည္ေတာ့ဘူး
ေနာက္ပိုင္းလံုးလံုးလ်ားလ်ားတင္သြင္းလာရေတာ့ ဘတ္ဂ်တ္ေတြထိခိုက္လာတယ္
ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ အစီအစဥ္တခုဆြဲတယ္
ထိုင္းျပည္သူေတြက ဘုရင္ကို အရမ္းခ်စ္ၾကတယ္
ဒီေတာ့ ဘုရင္ကို ေခၚျပီး (ဘန္းျပျပီး) အေ၀းေရာက္ေနသူကို စုစည္းရေအာင္
အဲ့ဒီခ်န္ပူရီေဒသကို တိုင္းခန္းလွည့္လည္မယ္လို႔ ေၾကျငာတယ္
ဘုရင္ကလည္း ႏိုင္ငံအေရးဆိုေတာ့ သေဘာတူတယ္
ေနာက္ ဘုရင္က ၀န္ၾကီးေနာက္လိုက္ေတြနဲ႔ သူတို႔ဆီေရာက္ဆိုပါေတာ့
အဲ့ဒီမွာ လူလည္းစံုေရာ အရင္က စီစဥ္ထားတဲ့အတိုင္း သူတို႔ထဲက ရုပ္ရည္သန္႔ျပန္႕ အေျပာအေဟာေကာင္းတဲ့ ဘုရင့္ကိုယ္ေရးအရာရွိကို ေျပာခုိင္္းေတာ့တာပဲ
“ကဲ ဒီလို ဘုရင္တိုင္းခန္းၾကြလာရျခင္းဟာ မင္းတုိ႔ကို ေျမွာက္စားခ်င္လို႔
ဒီေတာ့ မင္းတို႔အေနနဲ႔ ဘုရင္အေပၚအေၾကြးတင္သြားျပီ
ဒီေတာ့ အရင္မင္းတို႔ စပါးစုိက္ျပီး ထုိင္းတႏုိင္လံုးဖူလံုတယ္
ေနာက္ မင္းတုိ႔ မစိုက္ေတာ့လုိ႔ တုိ႔ေတြ တျခားက တင္သြင္းရတယ္ ဘတ္ဂ်တ္ထိခိုက္တယ္
မင္းတို႔ စပါးျပန္စုိက္ရမယ္ ဒါဘုရင့္အမိန္႔ မစိုက္ရင္ အမေတာ္ေၾကးေကာက္မယ္ မေပးႏိုင္ရင္ xxxx”
အဲ့ဒီမွာ ဘုရင္ၾကြလာလို႔ အားလံုးေပ်ာ္ရြင္ေနရာက ျငိမ္ျပီး ၀မ္းနည္းသြားၾကတယ္
ဒီေနရာမွာ အဘုိးၾကီးတေယာက္ထလာျပီး ေတာင္သူဆုိေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း ဘုေျပာေပ့ါ
ကဲ မင္းတို႔ေျပာသလို မလုပ္ႏိုင္ဘူး သတ္ခ်င္သတ္ ဒါေပမယ့္ အားလံုးေတာ့ မလုပ္နဲ႔
ငါ့တေယာက္ထဲ လာသတ္လွည့္ ဘာညာေပါ့..
မင္းတို႔က ငါ့တို႔အေၾကာင္းေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ မစံုစမ္းဘဲ ရမ္းသမ္းျပီး လုပ္လို႔ရမလား
ငါတို႔ ဘယ္ေလာက္ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရသလဲ မင္းတို႔မသိဘဲနဲ႔ ဆိုျပီး ၀င္ ျဖဲတာေ့ပါ့
ဒီမွာ ၀န္ၾကီးေတြ လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္လာျပီး ဘုရင့္ ကိုယ္ေရးအရာရွိက လက္တားျပတယ္
ျပီးေတာ့ ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ားေစာင့္ေန ဒီကိစၥကို အခုမရွင္းေသးဘူး မနက္ျဖန္က်မွ က်ဳပ္နဲ႔ ခင္ဗ်ား ၂ေယာက္ခ်င္းေတြ႔မယ္ဆိုျပီး ၾကိမ္း၀ါးခဲ့ျပီး အားလံုး ျပန္သြားၾကတယ္
အားလံုးကေတာ့ ဘုရင့္အေရွမွာမို႔(ဘုရင္က ျပည္သူေတြကို အရမ္းခ်စ္တာကိုး) မသတ္ဘဲ ေနာက္မွ သတ္မယ္ေပါ့ စသျဖင့္ ထင္ၾကတယ္။
ေနာက္ ဘန္ေကာက္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘုရင္ကိုယ္ေရးအရာရွိက သူ႕ရဲ႕ ရာထူးကိုစြန္႔တယ္
အားလံုးလဲ အံ့ၾသကုန္တာေပါ့။ သူကဆက္ေျပာတယ္။ က်ေနာ္ဒီရြာကို သြားေလ့လာရမယ္
အဲ့ဒီမွာ အဖိုးၾကီးေျပာတဲ့အထဲ တခုပါေသးတယ္။
ခင္ဗ်ားတို႔က ရာထူးအေဆာင္အေယာင္ေတြနဲ႔ ၾကီးပြားျပီး ေအးေအးေဆးေဆးေနေတာ့ ဒါေတြဘယ္သိမလဲဆိုျပီး ဒါကို ကိုယ္ေရးအရာရွိ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ပံုရတယ္
ဘုရင္ထံ ခြင့္ေတာင္း ရိုးရိုးအရပ္သားဘ၀နဲ႔ ခ်န္ပူရီကို ကယ္တင္ပါရေစဆိုျပီး
ဘုရင္ကလဲ ခြင့္ျပဳတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ခ်န္ပူရီေရာက္ အဘုိးၾကီးနဲ႔ေတြ႕အေၾကာင္းအရင္းကိုေမးတဲ့အခါ
အရင္ကေတာ့ ဟုတ္တယ္ စပါးေတြစုိက္တိုင္းျဖစ္တယ္။
ေနာက္ ႏုိင္ငံတိုးတက္လာေတာ့ ဓာတ္ေျမၾသဇာ ပိုးသတ္ေဆး စတာေတြ ေပၚလာတယ္။
အဲ့ဒါေတြသံုးရင္ ၂ဆ ၃ဆ အထြက္တိုးမယ္ဆိုျပီး ဓာတ္ေျမၾသဇာ company ၾကီးေတြကေရာင္းတယ္
အစပို္င္း ၄၊ ၅ႏွစ္မွာ သူတို႔ေျပာတဲ့အတုိင္း ထြက္ေတာ့ ေတာင္သူေတြလဲ ၀မ္းသာတာေပါ့
ေနာက္အထြက္ႏုႈန္းေလ်ာ့လာတယ္။ ဒီမွာ company ေတြက ၂ဆ ထည့္ရမယ္ ၃ဆ ထည့္ရယ္ စသျဖင့္ေပါ့…
ေနာက္ျပီး ေဖာ္ျမဴလာ ၀မ္း ဘာညာဆိုျပီး ေစ်းႏႈန္းျမင့္တဲ့ ဓတ္ေျမၾသဇာေတြ သြင္းေတာ့တာပဲ
ေနာက္ပိုင္း ေတာင္သူေတြက မ၀ယ္ႏိုင္ေတာ့ သူတို႔က စပါးေပးနဲ႔ေရာင္းတယ္။
အစပိုင္းအဆင္ေျပေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္း အထြက္ႏႈန္းေရာ့လာျပန္ေရာ
ေနာက္ဆံုးအေၾကြးေပၚအေၾကြးဆင့္နဲ႔ လံုး၀မစုိက္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ သားသမီးေတြကို ခုနကလုိ အျဖစ္မ်ဳိးေတြျဖစ္ေအာင္ တြန္းပို႔လုိက္သလုိပါဘဲ
အဲ့ဒီမွာ ကိုယ္ေရးအရာရွိက (ရာထူးကစြန္႔လုိက္ျပီေနာ္) (သူက စုိက္ပ်ဳိးေရးဆင္းဗ်)
သူ႔မွာ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ေငြနဲ႔ ျပန္စမယ္ ခင္ဗ်ားတို႔က လူစုိက္ တခ်ဳိ႕တ၀က္ေတာ့ လက္ရွိအလုပ္ပဲ ဆက္လုပ္အံုးေပါ့ ေနာက္မွာျပန္လာ ကဲ မွန္းစမး္ ေျမကိုၾကည့္မယ္ ေပါက္တူးယူခဲ့ဆိုေတာ့ ရြာသားေတြလည္းတက္ၾကြလာတာေပါ့။ ေနာက္ေပါက္လိုက္တာ ခၽြမ္းခၽြမ္း ျမည္ေနတာပဲ (ဓာတ္ေျမၾသဇာတန္ခိုး) ဒါဆိုဟုတ္ျပီ ဆိုျပီး စလိုက္တာ (နမူနာတခုေျပာရရင္ အဲ့ဒီမွာျမက္ရွည္ေတြမေပါက္ဘူး ကမ္ေဘာဒီယားဗီယက္နမ္ စတာေတြဆီက ၀ယ္ရတယ္ သေဘၤာေတြနဲ႔ ကားေတြနဲ႔ ေနာက္မွ အဲ့ဒါကို ကို စင္း ေျမၾကီးေပၚမွာခင္းျပီး သဘာ၀ေျမဆီလုပ္ရတယ္)
အခုဆိုရင္ ခ်န္ပူရီမွာ စပါးအျပင္ အျခားႏွစ္ရွည္ပင္ေတြေရာ၊ စားပင္သီးပင္ေတြေရာစံုလို႔ ဒါ့အျပင္ သင္တန္းေက်ာင္းၾကီးလည္း ဖြင့္ထားတယ္ ေနာက္ အပင္ေတြကထြက္တဲ့ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြနဲ႔ လူ႕အသံုးအေဆာင္ စားဖြယ္ စတာေတြကို စက္ရံုေတြနဲ႔ ထုတ္ေနျပီေလ
သင္တန္းေက်ာင္းဆရာကေတာ့ ကိုယ္ေရးအရာရွိေလ…
ဒီ ျဖစ္ရပ္ေလးကို နမူနာယူျပီး က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕စိုက္ပ်ဳိးေရးက႑ကိုလည္း တေခတ္ဆန္းသင့္ျပီလို႔ ထင္ျမင္မိပါေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment